ลักษณะของเสียงที่ผู้บรรเลงไม่สามารถบังคับมือให้รักษาแนวการบรรเลงที่ดีได้ ทำให้เสียงที่บรรเลงไม่สม่ำเสมอ

 ครูท้วม ประสิทธิกุล อธิบายว่า ในการขับร้อง เสียงเกลือก หมายถึง เสียงที่เปล่งออกมาโดยเน้นน้ำหนักที่คอให้แรงพอสมควร แล้วยกคางเชิดขึ้น ค่อย ๆ ทอดเสียงให้ยาวเลื่อนไหลไป เน้นจากเสียงต่ำไปหาเสียงสูงขึ้นเรื่อย ๆ จนพอแก่ความต้องการของผู้ขับร้องและทำนองเพลง จะทำมากหรือน้อยนั้น แล้วแต่ผู้ขับร้องจะพิจารณาให้เหมาะสมกับทำนองของเพลงนั้น ๆ ในขณะที่เสียงค่อย ๆ เลื่อนไหลจากต่ำไปหาสูงนั้นผู้ร้องจะไม่ขยับสายคอเลย เสียงเกลือกนี้จัดอยู่ในจำพวกเสียงมอญ สามารถใช้ในเพลงไทยได้บ้าง